برای دیدن ویدیو ها و عکس های بیشتر به صفحه اینستاگرام من مراجعه کنید
http://instagram.com/mehdi.abdi1357
سفرنامه سنگاپور : بخش دوم
سفر به معماری آینده
در یکی از سفرنامه های گذشته ام در مورد سفر از مالزی به سنگاپور و دردسرهای آن نوشتم ، امروز قصد دارم بنویسم که تمام این دردسرها ارزش دیدن این کشور فوق مدرن را داشت .
سنگاپور کوچکترین کشور جنوب شرق آسیاست و در حقیقت سنگاپور یک کشور-شهر است ، سنگاپور هم مثل مالزی از سه قوم هندی ، چینی و مالایی تشکیل شده که این سه قوم با وجود تفاوت های فرهنگی فاحش ، خیلی دوستانه در کنار هم زندگی میکنند . در سنگاپور چهار زبان انگلیسی، مالایی، چینی و تامیل به عنوان زبان‌های رسمی شناخته می‌شوند ولی تقریبا تمام مردم به انگلیسی مسلط هستند .
هر چند هیچوقت در سنگاپور شیری زندگی نکرده ولی نماد این کشور موجودی به اسم مرلیون است موجودی با سر شیر و بدن ماهی که در خیلی از جاهای شهر دیده میشود و معروفترین مجسمه مرلیون در نزدیکی مارینا بی سندز قرار دارد.
زمانی که من به سنگاپور سفر کردم مردم در حال آماده شدن برای جشن پنجاهمین سالگرد استقلال این کشور بودند ، کشوری که زمانی جزیره ای برای ماهیگیری بوده ، امروز جز کشورهای تراز اول دنیا شده ، مردمی که هیچ سایت تاریخی ندارند ولی درعرض پنجاه سال به این نتیجه رسیده اند که نداشته هایشان را جور دیگری جبران کنند با معماری هایی از جنس آینده .
اولین تصویری که بعد از تایپ نام سنگاپور در گوگل میبینید متعلق به مارینا بی سند Marina Bay Sands است ، هتلی عجیب که از سه ساختمان کنار هم تشکیل شده و بر فراز آن کشتی بزرگی قرار دارد ، مثل دنیاهای فانتزی کشتی ای در حال پرواز بر فراز آسمان سنگاپور و این کشتی پارک آسمان (SkyPark) نام دارد به طول ۳۴۰ متر (به اندازه ای ۴٫۵ هواپیمای Airbus پشت سرهم )، اینجا اولین جایی در سنگاپور بود که برای دیدنش خیلی اشتیاق داشتم و اولین منظره ای که از آن دیدم با فاصله خیلی زیاد بود و من داشتم این فاصله را کم و کمتر می کردم .
برای بازید از این مجموعه دو راه دشتم یا یک اتاق با هزینه 400 دلار در یکی از گران ترین هتل های دنیا بگیریم و از همه امکانات استفاده کنم که مهمترین آنها استفاده از استخر مجموعه به نام " استخر بینهایت "“ Infinity pool” بود و یا یک بلیط با قیمت 23 دلار برای بازدید از مجموعه تهیه کنم.
چرا استخر بی نهایت ؟ استخر بی نهایت استخری است که در بالای ساختمان های با ارتفاع زیاد ساخته میشود و اطراف آن دیواری نیست ، به همین دلیل خطای دید ایجاد میشود و تصور میشود این استخر نهایتی ندارد . این استخر مدت ها عکس جلد انواع مجلات گردشگری دنیا بوده و هست.
با یک دلیل محکم روش دوم را انتخاب کردم خوب من اگر از این پول های چند صد دلاری داشتم که بتوانم در چنین هتلی اقامت کنم دیگر بکپکر نبودم و شکل زندگیم کاملا فرق داشت ، پس به همان بلیط 23 دلاری قناعت کردم و شروع به بازدید مجموعه کردم .
قرار بود از هتلی بازدید کنم که برنده ی جایزه ی بهترین هتل آسیا در سال 2011 و 2012 شده بود . دراین هتل سه ساختمان ( با ۵۷ طبقه به ارتفاع ۱۹۴ متر ) کنار هم قرار گرفتند و یک سازه به شکل کشتی که به پارک آسمان معروف است (شامل بلندترین استخر جهان با ارتفاع 194 متر ) ، سقف های این ساختمان ها را به هم وصل کرده .
پس از تهیه بلیط بازدید را از طبقه همکف شروع کردم ، در این طبقه کانالی بود که بوسیله قایق های سنتی چینی Sampan بازدید کننده ها می توانستند در کانال قایق سواری کنند .
خوب سنگاپور نه مثل ونیز کوچه پس کوچه و کانال دارد و نه مثل شرق آسیا خلیج های زیبا برای قایق سواری ولی به جای آن قایق سواری در یک مجموعه مدرن دارد که برای مسافران سنگاپور تجربه جدیدی است .
قبلا از برج میلاد تهران و برج های زیادی در دنیا بازدید کرده بودم ، هر چند ارتفاع این هتل تقریبا نصف ارتفاع برج میلاد بود ولی ساختار معماری اش بسیار پیچیده تر بود ، با اشتیاق به سمت درب آسانسور رسیدم و باید حدود 200 متر از سطح زمین بالا میرفتم تا علاوه بر عظمت معماری هتل یک پانورامای زیبا از شهر هم داشته باشم .
آسانسور به سرعت یک چشم به هم زدن به طبقه آخر رسید و حالا من بر روی عرشه کشتی بودم قرار بود مثل یک کاپیتان چشم ها و لنز دوربینم را هدایت کنم تا نهایت لذت را از محیط ببرم ، هر چند منظره های پیش رویم فراتر از انتظارم بود.حال من یک کاپیتان جهانگرد بودم شده بودم ماژلان یا کلمب ، آماده بودم تا به جنگ جَک رَکهَم با آن پرچم دزدان دریایی معروفش بروم
اولین منظره پارک گاردنز بای دی بی Gardens by the Bay بود ، پارکی که تداعی مناظری بود که در فیلم ها از سیارات دیگر دیده بودم و میشد گفت ساخته دست بشر نیست و بیگانه ها آن را ساخته اند ، مغز متفکر احداث این پارک تخیلی داشته مثال زدنی ، در مورد این پارک در نوشته های آینده مفصل خواهم نوشت .
سکوی شناور در خلیج مارینا Float Stadium
منظره بعدی باز هم عجیب ، در جلوی چشمم بزرگترین سکوی شناور دنیا قرار داشت ،زمین فوتبال روی آب هر چند این استادیوم با ظرفیت 3000 نفری اش امروزه بیشتر برای کنسرت ، مراسم و رویدادهای اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد.
اول شگفت زده شدم ولی بعد با خودم فکر کردم بهتر که ما از این زمین های فوتبال روی آب نداریم ، با سبک شوت زدن ایرانی ها توپ دایما در آب می افتد و بازی دچار وقفه خواهد شد و یا در بهترین شکل باید یک تیم به عنوان توپ جمع کن در آب باشد ، خوب این هم یک روش متقاعد شدن برای نداشته هاست .
برای من که ذهنیت کودکی ام از فوتبال 2 سنگ برای دروازه و یک توپ پلاستیکی بود این زمین رویایی بود ، کودکان سنگاپوری تعریف شان از زمین فوتبال و ورزش فوتبال چیز دیگری است ، هر چند با این همه امکانات در فوتبال حرفی برای گفتن ندارند و ایران همچنان در این زمینه پر افتخارترین تیم آسیاست .
Singapor flyer پرنده سنگاپوری
سومین منظره ، بلندترین چرخ و فلک سنگاپور و دومین چرخ و فلک بزرگ جهان پس از های رولر در لاس وگاس با ارتفاع 165 متر (به اندازه یک برج 45 طبقه) بود که تا سال 2008 و قبل از ساخت های رولر ( با ارتفاع 167متر) بلندترین چرخ و فلک دنیا بوده ، هر 28 کابین آن به اندازه یک اتوبوس بود (با ظرفیت 28 نفر) ، ولی از جایی که من بودم خیلی کوچک به نظر میرسید ، هر چند من علاقه ای به این وسیله ها ندارم ولی دیدن این چرخ و فلک دنیا از آن منظره حس خوبی داشت ،
من در دهه 30 زندگی ام هستم ولی خاطرات کودکی ام خیلی دور به نظر میرسند ، اوج چرخ و فلک سواری من در کودکی سوار شدن بر چرخ و فلکی بود که معمولا برای امرار معاش مردی بود که در کوچه ها آن را هل میداد و داد میزد چرخ و فلکی و بچه های کوچه برایش اشتیاق داشتند و من هم که به قولی بچه زرنگ بودم پول به این وسیله نمیدادم ، در کنارش منتظر میشدم تا نفرات کم بیاید آنوقت صاحب چرخ و فلک مجبور بود برای حفظ تعادل من را مجانی سوار کند . و حالا با نوستالژی چرخ و فلکی که ارتفاعش 3 متر بود ، داشتم به ارتفاعی چندین برابر نگاه میکردم .
یک چرخش کامل چرخ و فلک ۳۲ دقیقه طول می کشد ولی یادم نیست در دوران کودکی چرخ و فلکی که من سوار میشدم چقدر ما را در آسمان نگه میداشت .
«هیلیکس بریج» (Helix Bridge)
بعد نوبت The Helix بود به معنای مارپیچ ، پلی 280 متری که در سال 2010 افتتاح شده بود شکل پل مثل ساختار دو رشته‌ای «دی‌‌ان‌ا» بود و این یعنی این پل سمبل زندگی و رشد است.پیچ و خم های DNA دیدنش از بالای هتل یک جور لذت داشت و قدم زدن روی آن لذتی کاملا متفاوت ، نورپردازی اش در شب هم خاص بود ، هنگام شب حروف رنگی C ، G، A وT کاملا مشخص بودند ، چهار حرفی که نشان دهنده سیتوزین، گوانین، آدنین و تیمین، چهار پایه DNA هستند .
طرح پل در سال 2010 برنده بهترین ساختمان حمل و نقل در جهان و خیلی جایزه های دیگر شده بود .
قسمتی از جهانگردی های من مربوط میشود به بازدید از پل های معروف بعضی از آنها مثل این پل کاملا مدرن هستند و به قولی بوی آینده میدهند و بعضی هم مثل 33 پل خودمان با آن همه جمعیت که صبح و شب در کنار آن هستند بوی زندگی و طراوت میدهد.
موزه علم هنر سنگاپور Artscience Museum
و باز هم یک اولین دیگر ، اولین موزه علوم و هنر در جهان که در سال 2011 افتتاح شده بود ، گفته می شود که معماری آن یادآور دو چیز است اول گل لوتوس«گل نیلوفرآبی » و دوم طراحی دایره‌شکل آن شامل 10 شاخه است تعبیری از 10 انگشت انسان و معروف به دست خوش آمد گویی سنگاپور است
به رسم خوش آمد گویی من هم دستم را به سمت مجموعه بردم تا دست سنگاپور را به خاطر این معماری های زیبا بفشارم .
این گلبرگ‌ها یا انگشت‌ها که به ترتیب بر ارتفاع آنها اضافه میشود به آسمان اشاره میکنند و این باعث میشود تمام 21 گالری مجموعه از نور خورشید بهره مند شوند و نکته جالب دیگر جمع آوری آب باران توسط آبشاری که از سقف کاسه ای شکل مجموعه به استخری در داخل مجموعه هدایت میشود ( ارتفاع 35متر) و پس از تصویه از آن در سرویس های بهداشتی استفاده میشود .
مرکز تئاتر اسپلاندا Esplanade
این کشتی برای هر لحظه یک سورپرایز داشت ، شکل ساختمان های اطراف عجیب بود و از آن ارتفاع عظمت سنگاپور بیشتر به چشم می آمد
بنایی که شکل ظاهری آن از دوریان ( میوه ای استویی) الهام گرفته شده ، در مورد دوریان در یکی از خاطراتم به طور کامل نوشته ام ، میوه ای با طعم بهشت و بوی جهنم
خوب دیدن دوریان به این بزرگی برای من که از خوردن این میوه خیلی لذت برده بودم عالی بود
داشتم بزرگترن دوریان دنیا را از ارتفاع 200 متری میدیدم ، اگر این میوه واقعی بود چه جشن بزرگی در سنگاپور میشد با آن گرفت و میشد تمام میلیون ها بازدید کننده سالانه آن را با این دوریان سیر کرد .
استخر بی نهایت
و بالاخره استخر بینهایت ، و در نگاه اول یاد آن جکی افتادم که کارگران چطور آجرها را 55 طبقه پرت کرده اند و یا کف استخری که روی پشت بام است کاشی کار چه نفسی داشته که توانسته کاشی ها را بچسباند .
ولی در واقعیت دقیقا مثل عکس هایی که از آن دیده بودم بود ، دوربین و امکانات من اجازه نمیداد بتوانم عکس های خوبی از آن بگیرم پس چند عکس معمولی گرفتم و بعد دوربین را کنار گذاشتم و برای لحظاتی کل استخر را مثل یک ماشین انالیز کردم
150 متر طول تقریبا به اندازه سه برابر یک استخر المپیک ، 200 متر ارتفاع ، 250 نوع درخت ، 650 نوع گیاه تزیینی این آمار و ارقام این استخر روی کاغذ بود ولی سوال این است که شنا کردن در این استخر چه حالی میتواند داشته باشد که مسافران از سراسر دنیا به سنگاپور می آیند و در این هتل اقامت میکنند ، چه عاملی باعث میشود که در شب افتتاحیه آن Diana Ross آواز بخواند ،
این سوال هزاران هزار جواب دارد ، هر کس از دیدگاه خودش به آن جواب خواهد داد ، برای من که فقط یک حس تداعی میشد ایستادن در نقطه شروع بی نهایت .
ایران از قدیمی ترین کشورهای دنیاست که حمام داشته و در آن زمان خزینه های حمام حکم استخر را داشتند در آن زمان نصف بیشتر کشورهای دنیا وجود نداشتند . دنیای امروز این را ثابت میکند کشورهایی که میخواهند پیشرفت کنند دنیای آینده را میسازند .
پارک مرلیون Marlion park
پارک مرلیون از آن زاویه خوب دیده نمیشد ولی برای دیدن یک منظره فوق العاده از مارینا بی سند باید به داخل پارک میرفتم تا هم یکی از مجسمه های معروف مرلیون را ببینم و هم از زاویه پایین به بالا از هتل دید داشته باشم .
مرلیون به عنوان سمبل سنگاپور شناخته میشود و در مجموع 5 مجسمه معروف مرلیون در سنگاپور وجود دارد مجسمه تشکیل شده از یک شیر با بدن ماهی ، این مجسمه تلفیقی از نام جدید و قدیم سنگاپور است. ، بدنه ماهیِ مجسمه، نمادی از ریشه‌ی زندگی در این شهر به عنوان شهر کوچک ماهیگیری و نام قدیمی آن، یعنی «تاماسک» (Tamasek) به معنای «شهر دریایی» است. سر مجسمه هم نمایانگر نام فعلی سنگاپور به معنی «شهر شیر» است. تفاوت بزرگ این مجسمه با بقیه مجسمه های مرلیون آبی است که با فشار از دهان ان به بیرون میرزد.
دیدن این مجسمه خوب بود ولی جمعیت زیادی اطراف مجسمه بود و من معمولا ای شلوغی ها را دوست ندارم پس به سمت هدف دیگر در پارک رفتم ، مجسمه 5 پسر در کنار رودخانه ،مجسمه ای در کنار Cavenagh Bridge که به نظر من زیباتر از مرلیونی بود که همه برای عکس گرفتن با آن صف کشیده بودند
سادگی و طراوات این 5 پسر که کودکی خیلی از انسان های کره زمین را نشان میداد 5 پسری که فارغ از دنیا و در دنیای کودکی خود مشغول شیرجه زدن و آبتنی در آب بودند .
بعد از دیدن مناظر از بالای کشتی و حس اینکه سنگاپور زیر پای من است ، به سطح زمین برگشتم ،حال از روی سطح زمین به کشتی نگاه میکردم ، عکاسی کردم ، قدم زدم ، لذت بردم و در آخر به عنوان کاپیتان این سفر لنگر را کشیدم و به سمت اقامتگاه حرکت کردم تا فردا را جور دیگری شروع کنم .
...
