پارک ملی پلیتویتسه

پارک ملی پلتویتسه : بخش اول

 

پیاده روی در بهشت

رودخانه و دریاچه ، دشت های سرسبز و درخت ، آسمان آبی و پُرابر ، این مناظر  جاهایی هستند که حافظه ژنیتیکی ما همواره آنها  جستجو میکند . وقتی به کسی میگوییم چشمانت را ببیند و یک جای زیبا را تصور کن معمولا افراد چنین جاهایی را تصور میکنند  . کودکان هم در نقاشی های خود  این اِلمان ها را به کار میبرند و تقریبا همه انسانها به دنبال بهشت گمشده خود بر روی این کره خاکی هستند .بهشتی را جستجو میکنند که زمانی از آن رانده شده اند ،  تا لذتش را  دوباره تجربه کنند .

با دیدن عکس های این قسمت از کرواسی  در اینترنت بدون شک هر بیننده ای به یاد بهشت می افتد ، نه از آن بهشت های رایجی  که هر روز هزاران بار در شبکه های مجازی آپلود میشود . مثل بهشت هایی که با کلی جلوه ویژه در فیلم های مطرح ساخته میشود .، مثل باغ عَدن

حدود  ۱۰ درصد کرواسی  را پارک‏های ملی و مناطق محافظت‎‏ شده تشکیل می دهد . کرواسی ۸ پارک ملی دارد که معروفترین ، قدیمی ترین و بزرگترین  آنها پارک ملی پیلیت ویتسِه Plitvice  است .پارکی که در سال ۱۹۷۹یعنی همان سالی که من به دنیا آمدم به فهرست جهانی یونسکو اضافه شده و همین نکته کوچک که شاید برای هیچ کس مهم نباشد انگیزه ای مضاعفی بود برای دیدن این منطقه .

فاصله اش تا زاگرب فقط 130 کیلومتر است ،  به سمت جنوب و نزدیک مرز بوسنی و هرزگوین . گفته میشود از قرن نوزده جاذبه توریستی بوده  و در دهه 60 و 70 میلادی از طریق چندین فیلم وسترن از رمان‌های کارل می به شهرت میرسد .این منطقه حفاظت شده با بیش از 296.85 کیلومتر مربع (73350 هکتار) وسعت  هر ساله بیش از یک میلیون نفر بازدید کننده دارد .

این بار محل اقامتم ، یک اکولوژ (اقامتگاه بوم گردی) بود . با وجود اینکه شکل و طراحی اش قدیمی بود امکاناتش کاملا مدرن بود . اقامتگاه توسط یک خانواده اداره میشد که هر کدام علاوه بر زبان خودشان به یک زبان خارجی هم مسلط بود . پس تقریبا مسافری که میتوانست به یکی از زبان های اصلی اروپا صحبت کند مشکلی برای برقراری ارتباط نداشت .دو روز برای دیدن پارک زمان داشتم و قصدم این بود که نهایت استفاده را از زمان ببرم .